- Он күн өтіп, он бірінші дегенде Ақсақ Темір көреген осында болмақ, – деді.

Қан иісін сезген тағы мысықтай Бибі ханым бұлғаң етіп, дереу шеберді шақыртты.

-     Бітуге қанша қалды? – деп сұрады.

-     Мұнараның төбесі қалды, – деді шебер жерден көзін айырмай.

-     Оны тез бітіресің бе?

-     Тіпті бітірмеймін, – деп, жалынды көзін ханымға қаратып жарқ еткізді.

Ханымның іші сезе қойды, ызбала мырс етті.

-     Ендеше, өлесің.

-     Өлімнен қорықпаймын, жүрегім өзі де өлім аузында.

-     Сені мен азат етемін деп серт қылдым ғой...

-     Маған азаттық ажалдан тәтті емес.

Ханым шебердің от боп жайнаған көзіне тағы бір қарады да, нөкерлеріне сілейт деп бұйырды. Ханым ертеңінде тұрысымен оның шатырына кірді.